Nerki to narządy wielofunkcyjne: są filtrami organizmu, biorą udział w wytwarzaniu moczu i pełnią rolę wewnątrzwydzielniczą, dzięki czemu mają znaczący wpływ m.in. na układ krążenia i kostny. Podstawowym testem, poprzez który ocenia się sprawność i jakość działania nerek, jest badanie kreatyniny we krwi lub w moczu, tzw. klirens kreatyniny. Ponieważ zakłócenia pracy nerek rzutują na zdrowie całego organizmu, okresowo wykonane badanie ogólne moczu oraz badanie krwi jest najlepszym sposobem profilaktyki chorób nerek. Mając to na uwadze, w OCM przygotowaliśmy dla Państwa dwa bardzo praktyczne pakiety badań oceniających sprawność pracy nerek i stan zdrowia. Cena badań laboratoryjnych zawartych w pakiecie jest bardziej korzystna od kosztów, które trzeba byłoby ponieść, gdyby każde z badań wykonywane było oddzielnie.

Ponieważ nerki działają na organizm wielokierunkowo i pełnią kilka różnych ról, niedomagania tych narządów również mogą dawać rozmaite objawy:

• dotyczące samych nerek, np.: ból w dolnej części pleców, w lędźwiach, podbrzuszu – to najczęściej symptomy stanów zapalnych, kamic, kolek;
• opuchlizna na twarzy, nadgarstkach i kostkach stóp oraz worki i sińce pod oczami – to objawy niewłaściwej gospodarki wodą;
• objawy ogólne: złe samopoczucie, szumy w uszach, apatia lub nadpobudliwość, łuszczenie się skóry, wymioty, gorączka, nadciśnienie;
• krwiomocz i krwinkomocz.

W żadnym wypadku nie wolno lekceważyć:

• krwi i białka w moczu oraz bakterii– wykażą je badania laboratoryjne;
• bólu, szczególnie pulsującego – to oznaka kolki nerkowej;
• nadciśnienia i nalanej twarzy – to sygnał, że niedomagają mechanizmy wydzielania wewnętrznego nerki, w ciele zaczynają magazynować się toksyny metaboliczne i woda, a gospodarka sodem i potasem uległa zakłóceniu. Poważnym sygnałem, że nerki chorują, jest niewłaściwa wartość klirensu kreatyniny. Badanie krwi pod kątem kreatyniny powinno być uzupełnione o badanie moczu.

W zależności od sytuacji wykonuje się następujące badania dotyczące układu wydalniczego:

• badanie krwi i moczu– zawiera m.in. badanie kreatyniny; oceniany jest także mocznik – badanie przeprowadza się najczęściej we krwi, w moczu – rzadko;
• posiew moczu – to badanie na obecność drobnoustrojów, wykonywane przy podejrzeniu infekcyjnego zapalenia dróg moczowych;
• diagnostykę obrazową (tomograf, scyntygrafia, USG) – uzupełnia badania laboratoryjne;
• dobową zbiórkę moczu;
• biopsję nerki – test ostateczny, potwierdzający lub wykluczający wynik innych badań.

Biopsja nerki to ostateczność. Stosuje się ją tylko u pacjentów, u których inne badania nie przyniosły rozpoznania lub pomysłu na leczenie. Wykonuje się ją w znieczuleniu miejscowym i lub ogólnym. Dobową zbiórkę moczu wykonuje się przez 24 godziny, a następnie mocz jest analizowany w laboratorium pod kątem określonych parametrów fizykochemicznych. Diagnostyka obrazowa dostarcza dość dokładnych danych na temat budowy nerek i pozostałych struktur układu wydalniczego.

• Ogólne badanie moczu – nie wymaga przygotowań poza tym, aby pamiętać, że pierwszy poranny mocz oddaje się do specjalnego, czystego pojemnika. Badania tego nie należy wykonywać podczas menstruacji, gdyż nie uzyska się wiarygodnej informacji na temat liczby erytrocytów świeżych i wyługowanych w moczu.
• Badanie krwi – należy być na czczo.